Thought spaces

Dries denkt sinds een aantal weken over bloggen anno 2018. En ik volg met veel interesse hoe zijn gedachten ontwikkelen.

Social media hebben in de laatste jaren de lat om online te publiceren zeer laag gelegd. Gelijk wie kan in no time een profiel aanmaken op een sociaal platform en een ruim publiek bereiken. Alleen is het zo dat die platformen eigenlijk “afgesloten tuinen” zijn. Status updates, foto’s, instant articles,… ze zijn nauwelijks vindbaar, laat staan toegankelijk, buiten de muren van zo’n platform. Als je gebruiker moet je je bovendien conformeren aan de voorwaarden en de beperkingen van zo’n platform. Probeer maar eens een hyperlink te leggen in een tekst in een Facebook post om maar iets te zeggen. Hoe groot Facebook en Twitter ook mogen zijn, het Web is vele malen groter, rijker en diverser.

Ik schreef zelf al eerder over dat probleem en waarom ik meer zou willen bloggen. Maar tot nog toe vecht ik met het hoe, _waarover _en voor wie. Je kan evenmin bezwaarlijk zeggen dat ik veel blog. Als in dagelijks of wekelijks.

Dries worstelt met dezelfde vragen, en dat leidt tot interessante discussies in de commentaren. En het heeft ook mezelf aan het denken gezet.

Wanneer ik terug blik, dan stel ik dit vast.

1. Dit is een persoonlijke blog. En meteen het langst lopende project in mijn leven. Ik schrijf over wat ik op mijn weg tegen kom. Dat was en is de idee althans.
2. Technologie is een belangrijk aspect van mijn identiteit, maar ik heb altijd geworsteld met het idee om veel over technologie hier te schrijven. Uiteindelijk ben – geheel volgens de Zeitgeist – een aparte blog gestart.
3. Alleen schrijf ik tegenwoordig veel minder op beide blogs dan ik aanvankelijk had verwacht. Bovendien beperk ik mij in de laatste jaren op deze blog slechts tot wat ik consumeer, en niet wat ik creëer, ervaar of denk.
4. Ik pen hier voornamelijk in het Nederlands. Maar daar beperk ik mijn bereik eigenlijk enorm mee. De wereld en het Web is veel meer dan Vlaanderen alleen.

Daarom zette Dries’ blogpost Reclaiming my blog as my Thought Space met een verwijzing naar Om Malik, mij aan het, welja, denken. Het idee dat een blog eerder een ‘denkruimte’ is waarin je je gedachten kan laten ontwikkelen is een veel interessantere benadering dan louter het vakje ‘techblog’ of ‘lifelog’.

Vooral deze bijdrage van Roy Scholten:

I’ve been going back and forth about this as well. I don’t even write the long pieces, so it resulted in many short bits and pieces not getting posted at all. I don’t have the readership you have, but my conclusion was “anything goes” just to get the flow of content going: http://www.yoroy.com/2018/anything-goes

Het paradigma ‘anything goes‘ is een goed instrument om terug naar te grijpen om de beperkingen waar ik mee worstel te door breken. Daarom dus dat het idee om dit te proberen:

1. Taal mag niet langer een factor zijn. Verwacht dus ook af en toe iets in het Engels.
2. Ik blog even goed terug over het technische in plaats van dat aspect uit te sluiten.

Hoe dat precies in zijn werk zou moeten gaan, dat vraagt nog wat denkwerk. Het voornaamste is dat ik gewoon terug begin te schrijven.