13/14

Het jaareinde is altijd een tijd van zelfreflectie, terug kijken en vooruit blikken. We zijn een jaartje ouder en wijzer. Of we hopen althans dat we het zijn. Wat bracht 2013 en wat verhoop ik voor 2014?

2013 begon professioneel alvast not quite as expected. Een jaar geleden moest ik op zoek naar een nieuwe job. Waar ik nog altijd versteld van sta zijn alle kansen die toen werden aangeboden. Ik ben daar bijzonder dankbaar voor. Uiteindelijk heb ik een plek gevonden bij XIO in Gent. Ik heb heel wat nieuwe mensen ontmoet en ik mocht heel wat oude bekenden een stuk beter leren kennen. Ik kreeg in het afgelopen jaar heel wat uitdagingen voorgeschoteld. Het was aanpassen geblazen en opnieuw richting zoeken. Ik heb flink wat geleerd. Zowel over mezelf als over de technologie. Work in progress. Zo heet dat.

In het voorjaar verhuisde ik. Opnieuw. Ook dat was niet gepland, maar vlak na mijn ontslag ben ik blijven logeren bij de madame om er niet meer te vertrekken. Ik heb hooguit 8 maanden effectief in Ze Crib gewoond.

Wat belangrijker is, dat ik niet alleen introk bij mijn Madame, maar ook bij haar nageslacht. Veel tijd om daar echt vragen over te stellen was er niet. Het gebeurde gewoon.  Dat betekende ook dat ik met ’t Jonk bruggen moest leren bouwen. Meteen het diepe eind van het zwembad in. Had je me in 2011 verteld dat ik zo snel mee impact zou hebben op een kind, ik had je voor gek verklaard. Neemt niet weg dat ik het vandaag moeilijk zonder ’t Jonk kan voorstellen. Ze hoort er immers bij en ik ben daar vandaag bijzonder blij mee. Ook dat is work in progress.

En dan zijn er nog al die andere dingen die 2013 de moeite waard maakten.

• Ik hielp een handje mee in de eerste 3 edities van Pecha Kucha Brugge.
• Ik haalde mijn voorlopig rijbewijs. Ik probeer zoveel mogelijk te oefenen. Ook dat is work in progress.
• Ik behaalde mijn KVB2 brevet voorklimmen.
• Ik trok naar Parijs, Praag en Amsterdam.
• …

Wat hoop ik voor 2014?

Ik wil mijn rijbewijs behalen. Het is niet meer van kiezen, maar van moeten. Ik woon net buiten de stad. Het is doenbaar met de fiets, maar ik heb in het laatste jaar flink wat kilometers in de benen gespaard. Bij mooi weer is het allemaal fun and games, maar in het winterseizoen is het huilen met de pet op.  Ik ben het moe om op weekendavonden afhankelijk te zijn van anderen. Ik ben de wispelturigheid van het openbaar vervoer beu. Ik zou graag mijn vrijheid terug herwinnen. De hoogste tijd dus.

Ik hoop mijn schouderblessure te overwinnen. Sinds half oktober ben ik niet meer in de klimhal geweest. Ik hoop terug te keren, maar de weg zal gaan via een pak bijkomende oefening. En dat zal ook wel flink wat discipline en doorzetting vragen. Ik heb in het najaar ook de loopschoenen aangetrokken, maar ik mocht ze gelijk terug opbergen want dit najaar was een aaneenrijgen van verkoudheden en snotvallingen. Ik hoop dat 2014 beterschap mag brengen.

Ik zou graag iets meer mindful willen zijn. Ongetwijfeld wordt het nieuwe jaar ook een rollercoaster met zijn hoogtes en laagtes. 2013 leerde mij dat ik de dingen nog altijd iets te hard aantrek. Ik zou in 2014 willen leren iets meer afstand te nemen en los te laten. Het heeft weinig nut om te malen over ergernissen of verzuchtingen, klein en groot.

Er is natuurlijk nog zoveel meer. Maar als 2013 mij iets geleerd heeft dan is het wel expect the unexpected.