Geheks in juni

Wat een geheks in de laatste weken. Alle energie steek ik in het leren autorijden, maar daarom staat de rest niet stil.

Sinds begin deze maand ben ik verhuisd. Opnieuw. Jawel. (U mag lachen) Sinds half december ben ik zo goed als blijven plakken bij het lief. Op een paar nachten na ben ik niet meer terug gekeerd naar the crib. Ik heb er dus maar mijn gedacht van gemaakt en de sprong gemaakt. Sinds 1 juni woont broer K. in the crib en ben ik ingetrokken op het appartement in Oostkamp. Dat betekende de voorbije weken een pak paperassen opstellen, verhuizen, schoonmaken,… Kortom: the works. Al een geluk dat ik ondertussen goed gerodeerd ben in het vastgoed.

Ik sloot deze maand ook mijn tweede jaar kooklessen af. Ik heb er veel uit geleerd maar ik pas wel voor een derde jaar. Het is geen sinecure om op vrijdagavond na het werk op tijd in de les te geraken en ik heb de voorbije twee jaar toch wel wat alternatieve vrijdagavondactiviteiten moeten laten schieten. Zo’n lessen mogen ook geen sleur worden, dus even rust nemen kan geen kwaad. Trouwens, elke vrijdagavond zo’n 4 gangen menu voorgeschoteld krijgen is een aanslag op het lichaam.

Vorige week trokken we met het werk richting Finland. Voor een aantal projecten werken we nauw samen met een partner in Helsinki. Dit was een mooie gelegenheid om hen eens in the flesh te ontmoeten en de stad te bezichtigen. Ik ben jaren geleden al eens in Helsinki geweest. Ergens in november. Ik herinner me dat het er toen vooral vroeg donker en bijzonder koud was. Aangezien ik er nu was zo vlak voor de zomerzonnewende, mocht ik de andere kant van de medaille ervaren: nachten met slechts een paar uur schemering en aangenaam zomerweer. Helsinki is een groene, rustige en veelzijdige hoofdstad. Aanraders zijn het Kiasma, Arabia en Suomenlinna. In het Design district belandden we in Eronen, de meest machtige platenzaak ever. Ze hebben er alles van Dubstep tot Bossa Nova en de eigenaar kan u precies de hele discografie van elke plaat uit de doeken doen.

Gisteren zakte de Antwerpse klimposse dan weer af naar Brugge. De klimzaal hier was al een eeuwigheid onderwerp van gesprek. Nu iedereen zijn KVB1 op zak heeft was het de hoogste tijd om ze ook eens te ervaren. Op zaterdagmiddag is het er bijzonder rustig, dus we hadden de zaal praktisch voor ons zelf. En de indruk bij de Antwerpenaren was zeer positief. Zelf was het al enkele maanden geleden dat ik nog eens intensief toprope heb geklommen. Gevolg: vandaag zijn lijf en leden helemaal stijf. Routes die ik voorheen zonder veel moeite aan kon, vragen nu heel wat zweet en energie. Dat zegt weinig goeds over mijn conditie. Het wordt hoog tijd dat ik terug regelmaat kan brengen in het sporten. Er is hier trouwens vlakbij een zwembad. De dochter van het lief heeft onlangs haar 50 meter brevet behaald. Ik ben brevetgewijs nooit veel verder geraakt. Ik kan dat toch moeilijk van mijn kant laten gaan.

Ach ja, en verder waren er familiefeestjes, verjaardagen, baby-aankondigingen en what not. Genoeg om de resterende tijd op te vullen.

Nog even en het is juli. Op de kalender: een zee van rust met op het einde van de maand twee weken vakantie. Nog even een tandje bijsteken!