De Bakfiets Duster
Zingen in naam voor het klimaat brengt géén zoden aan de dijk! Dat vertelt ons Gert Goeminne, doctor in de natuurkunde en verbonden aan het centrum voor Duurzame Ontwikkeling. Hij heeft ergens wel een punt. Het klinkt namelijk mooi: als we hard genoeg samen zingen in een park om onze zaak te bepleiten, dan kunnen we misschien weer wat meer mensen bewust maken om groener te leven.
Niet dat ik tegen bewustmaking ben. Laat staan tegen acties om de klimaatproblematiek in de verf te zetten. Maar er is nu eenmaal een punt waarop je iedereen die enigszins openstaat voor de groene gedachte bereikt hebt. En vanaf dan begin je voornamelijk voor eigen kerk te preken.
De Dacia Duster Vlaming van Gert Goeminne zou de schouders ophalen en eens binnensmonds vloeken wanneer hij in het verkeer naar zo’n massaal bijgewoonde zangstonde in de binnenstad vast staat. Als hij al zou weten waarom het zo vreselijk druk is op een zondagmidag.
Voor de Dacia Duster Vlaming is het klimaat dan ook ook geen echte prioriteit.
Je kan daar allerlei modellen voor bedenken. Waarom vind de ene het klimaat nu belangrijker dan de andere? Een psycholoog of een socioloog zou kijken naar allerlei factoren zoals mentaliteit, persoonlijkheid,… maar ook je plaats in de maatschappij zoals je beroep, je vrienden, je hobby’s,… Zelfs je opvoeding speelt een rol. Net zoals andere normen en waarden neem je ook een bepaalde houding aan tegenover milieu en ons ecosysteem.
Normen en waarden zijn geen individuele kwestie, maar worden ook deels bepaalt door de maatschappij. Je stemt je eigen gedrag nu eenmaal af op wat sociaal aanvaard is. En veel wordt dezer dagen mee bepaald door de massamedia. Het is een kunst om op de juiste knoppen te drukken om grote groepen consumenten een product te laten kopen. En die wordt bijzonder geraffineerd uitgeoefend door marketeers allerhande. Dat we niet altijd kiezen voor wat goed is voor ons, heeft veel te maken met onze driften en hoe die in het voordeel van het grote geld worden uitgebuit.
Neem nu Nutella. Wie kan er iets op tegen hebben om ’s morgens kinderen een boterham of twee met choco te geven als ontbijt? In combinatie met een glas melk? Gezond en al! Ik heb er mij alvast nooit vragen bij gesteld maar dat is toch wat de reclame ons verteld. Maar is dat ook wel zo? Blijkt dat dat nogal tegenslaat. In de VS heeft Ferrero zijn reclame moeten aanpassen én een stevige boete betalen omdat dat die al té misleidend was wat betreft de voedingswaarde.
Dezelfde vraag kan je stellen over de auto advertising in elk reclameblok op onze commerciële zenders. Ik kan geen cijfers geven, maar op een avond tijd krijg wel een stuk of wat filmpjes van Fiat, Open, Renault of BMW voor geschoteld met blinkende auto’s die in wijdse landschappen rijden. Of door de stad sjeezen met een coolheidsgehalte dat het niet schoon is. Je bent jong, rijk, vrij en het leven lacht je toe als je met model X of Y rijdt!
Veel heeft te maken met mentaliteit. Slechte gewoontes leer je nu eenmaal niet zomaar af. Snel even naar de bakker met de auto. We wonen liever in een rustige buurt om dan naar de binnenstad, amper 3 kilometer verder, te rijden met onze auto.
Terwijl de dagelijkse realiteit doffe file ellende op onze wegen is. Of weekendongevallen. Of zure lucht vol uitlaatgassen, fijne stofdeeltjes en allerlei ongezonde prut waarvoor in het buitenland letterlijk “schone lucht” kopen. Of onveilige, onaangepaste wegen waar koning auto het voorrecht heeft. Of ruimte dat moet wijken voor betonnen parkeerplaats. Of…
En dan vraag ik mij af: misschien moeten we die autoreclame op televisie aan banden te leggen. Of, beter nog, de alternatieven anders en beter promoten. En dan niet alleen op televisie, maar ook op school. Vroeg genoeg beginnen jongeren bewust te maken dat een auto ook een keerzijde heeft. Het zijn ideeën die de autolobby absoluut niet graag zou willen horen. Hoe zou je zelf zijn.
Sinds Henry Ford ze betaalbaar heeft gemaakt, wil iedereen er eentje. Het is niet voor niets de Heilige Koe hier in het Westen. Die zweer je niet zomaar af. Dat kost tijd. Veel tijd.
Tijd die er jammer genoeg niet echt meer is.