London, baby!

Oef! Terug van het dagje Londen! Het blijft een fascinerende stad. Dat bruist en dat leeft tot een kot in de avond. Dit weekend was er natuurlijk het startschot van de kerstkoopjes en dat mochten we geweten hebben. Wat een drukte! Maar wel heel erg kleurrijk. Bovendien, hadden we geluk dat het de hele dag stralend weer is gebleven.

’s Morgens ging het van de trein (St-Pancras) richting British Museum. Die instelling is zo groot dat het eigenlijk een daguitstap op zichzelf rechtvaardigd. Egypte, Oud, Nieuw en Nieuwste Europa, Mesoptamië, kabinetten en verzamelingen allerhanden,… Veel te veel eigenlijk. We hielden het op een kleine selectie van zalen. En een paar hoogtepunten. Ik ben al heel erg blij de Steen van Rosetta en de Elgin Marbles eindelijk gezien te hebben. Nu is het bovendien zo dat het hele museum gratis is. Jawel! Oké, er staat aan de inkom een enorme box voor donaties, maar verder kan je er zo zonder meer naar binnen. Echt fantastisch!

Daarna ging het richting Oxford Street. Oxford Circus hebben ze onlangs opnieuw heraangelegd. Ik denk persoonlijk dat er over dat schuin oversteken nog eens serieus zal mogen worden nagedacht: zo’n mierennest! Volgende stap was de Apple Store in Regent Street waar ik Hedejeh haar verjaardagscadeau heb gekocht. De Apple Store in Londen, da’s een belevenis: veel te hippe jongens en meisjes die je direct te hulp schieten. En een overdosis Apple spielerei. Na een veel te vetting broodje in een Subway liepen we Regent Street af en hielden we nog even halt bij Hamley’s. Was de Apple Store al een grote speelgoedwinkel. Hamley’s is dan een nog grotere speelgoedwinkel. Ik denk dat ik voorlopig genoeg pluchen beesten en barbiepoppen heb gezien. We werden wel verwelkomd met een zeepbellen en twee mannen in circuspakjes. Leuk! In de winkel zelf loopt het personeel ook rond om de laatste snufjes te demonstreren. Vliegende mini helikoptertjes en al.

Op Picadilly liepen we binnen in de HMV. Da’s een beetje gelijk het bij ons ter ziele gegane Bilbo maar dan stukken groter. We hadden elk onze verlanglijstjes maar I couldn’t stick to mine. Ik heb er onder andere een Monty Python DVD box gekocht voor 17 pond. Deal! Daar tegenover was er dan weer de hoofdzetel van Waterstone’s, een gigantische boekenwinkel. Mensen, geef mij een overlevingspakket en je hoort mij een paar weken niet meer als je mij daar ongesuperviseerd zou los laten. Wat men in de angelsaksische wereld aan literatuur, boeken, strips en what-not produceert, daar verbleekt het bij ons toch wel. Toegegeven, je mag de twee naturulijk niet zomaar met elkaar vergelijken. Maar Waterstone’s kicks Fnac ass anyday! Een pareltje die we na een tip van een medewerker van Waterstone’s leerden kennen is Forbidden Planet op Shaftesbury Avenue. Als je een comics/graphic novel fan bent, dan moet je daar eigenlijk zijn. Ze hebben er alles en ze kunnen er alles bestellen.

De dag eindigen deden we door wat rond te snuisteren op Leicester Square. Echt wel een gezellige buurt. Covent Garden is helemaal getooid in kerstsfeer dezer dagen met allerlei attracties, straatartiesten en standjes. Heerlijk! Het lijken wel de Gentse Feesten maar dan vrolijker en ongedwongen. Het avondeten namen we op Leicester Square in een Bella Italia, een keten van Italiaanse restaurants. Veel volk, maar we konden toch een tafeltje bemachtigen. Ondanks de drukte was de bediening uitstekend: een ongelofelijk vriendelijke ober kwam meteen de bestellingen opnemen, we moesten niet lang wachten op eten en de mens bracht zelf de mayonaise “omdat ie dat anders zou vergeten”. Afin, goed genoeg voor ons om hem een fijne tip te geven.

Tenslotte namen we van Covent Garden de Tube (Picadilly Line) richting Station. Het was wel wat drummen aan de ingang van het station maar de Londenaars zijn toch vrij gediscplineerd en bleven er zeer stoïcijns onder. De Tube zelf is bovendien het toonbeeld van efficiëntie. Met onze Oyster Card geraakten we door poortjes direct in het systeem. Alles staat duidelijk aangeduid en je kan echt niet twijfelen over welke richting je nu precies uit moet. Daar kan de Lijn echt wel nog stevig van leren.

Een geweldig dag is het dus geworden! Londen is gewoon te groot om het allemaal ineens te zien. Ik ben alvast groot fan van de stad geworden!

Met de Eurostar stonden we op nauwelijks twee uur tijd terug in Brussel-Zuid. Waar we meteen werden geconfronteerd met vertragingen, rotzooi in het station, een kapotte roltrap, onze trein die een kapotte locomotief had en een conducteur die niet bepaald zeer dynamisch klonk. Tjah…