Simpsons-mania?

Eergisteren ben ik met kameraad B. naar The Simpsons: The movie wezen kijken. Wat ik er van vond? Goh, eerlijk gezegd ben ik een beetje op mijn honger blijven zitten. Ik had er net iets meer van verwacht.

De eerste helft van de film bevatte wel wat originele kolder, maar na een uur vond ik het allemaal wat in elkaar zakken. Het verhaal is nogal mager om een ganse film te dragen en de subplots zijn eerder oppervlakkig. Niet dat ik meer verwachtte van lichtvoetig entertainment, maar een goed verhaal is altijd een stevige backup wanneer de humor een dipje kent.

Het grote verschil tussen de serie en de film ligt in de karaktertekening. De karakters uit de serie zouden niet echt een film kunnen dragen, dus werden ze verder uitgediept. De focus van de film ligt ook grotendeels op de familie zelf. Daar werd er een verdienstelijke prestatie afgeleverd. Minder geslaagd vond ik de introductie van een aantal nieuwe personages. De meeste halen absoluut niet het niveau van de klassieke sidekicks. Daar ligt ook de grote zwakte van de film: de Simpsons worden ook gedragen door karakters zoals Apu, Moe, Burns, Smithers, Chalmers, etc. In de film komen ze wel aan bod, maar als ze elk een lijn tekst krijgen zal het al veel zijn. Ze gaan teveel op in de achtergrond en ze dragen nauwelijks iets bij tot de film. Een gemiste kans want qua gags – klassiekers én nieuwe probeersels – zit daar in mijn ogen ongelofelijk veel potentieel.

De film zelf was dan weer mooi afgewerkt tot en met de aftiteling. Wij zagen hem digitaal (dus niet op 35 mm) en dat is zeker de moeite waard. Daar krijgen de makers een pluim voor.

Het bekijken waard? Wel, voor een avondje goed vertier zeker, maar ik zou toch proberen om niet met al te hoge verwachtingen te gaan. De kans op teleurstelling is nét iets te groot.