Hoest

De afgelopen dagen gingen zo’n beetje als een delirium aan mij voorbij. Of toch zeker zondag en maandag. Constante is op dit moment een diepzittende, lelijke hoest. Ik blaf gelijk een hond en ik kan geen twee zinnen zeggen zonder dat mijn stem bokkensprongen maakt en ik het moet uitproesten. Heel handig aan de telefoon!

Ondertussen heb ik het wonder van twee keer extreem vroeg gaan slapen mogen meemaken en het ergste heb ik achter de rug. Nu is het een kwestie van goed soigneren. Ik heb thuis hoestsiroop (mmm… vliersmaak!) staan en op het werk drink ik thee, thee en nog eens thee. Bovendien eet ik ’s middags een sinaasappel (morgen wordt het kiwi!) en zuig ik muntjes voor dood.

En nu maar bidden dat ik ook snel van die hoest af geraak!